Dit is de familie Noach. Zij hebben gewoond op de Willem Arntszkade 35 bis.
De foto dateert van vóór 1935.
Vader Siegmond wordt geboren in Deventer op 24 december 1881. Hij trouwt in 1910 met Dientje Bino, die geboren is op 23 januari 1883 in Den Haag.
Hun oudste dochter, Lijgia, wordt geboren op 5 juli 1911.
Hun jongste dochter, Erica, wordt geboren in 1913.
Vader Siegmond werkte als ambtenaar bij de Nederlandse Spoorwegen en zo is dit gezin terecht gekomen in De Tuinwijk in Utrecht.
De familie Noach was goed bevriend met de buren, de familie Spelde. De zoon Johan Spelde was bevriend met beide dochters. Erica heeft met Johan pianogespeeld. Johan wordt later een bekende Utrechtse organist.
In 1935 overlijd dochter Erica. De oorzaak van haar overlijden heb ik niet kunnen vinden.
Lijgia is typiste. In het begin van de oorlog vertrekt ze naar Amsterdam. Mogelijk heeft ze korte tijd bij de familie Spelde ondergedoken gezeten.
Voor hun gedwongen vertrek namen Siegmund en Dientje Noach afscheid van de familie Spelde.
Op 31 augustus 1942 worden Siegmund en Dientje vermoord in Auschwitz.
Op 16 juli 1943 wordt Lijgia vermoord in Sobibor.
Door Doete Regts
Voor een aantal slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn door Doete Regts struikelsteentjes aangevraagd. Natuurlijk struikel je er niet echt over maar het vestigt de aandacht op een stukje geschiedenis: vergeten geschiedenis. De meesten in WOII gedeporteerde Joden hebben geen graf. Op deze manier krijgen ze een naam en daardoor blijven zij in herinnering bestaan. Door deze “Struikelstenen” kunnen vragen van kinderen en volgende generaties worden beantwoord en de geschiedenis uitgelegd. Een wandeling door een doodgewone straat verandert opeens in een reis door de geschiedenis. In Duitsland zijn er inmiddels duizenden geplaatst. Maar ook buiten Duitsland zijn ze nu ook te vinden in Oostenrijk, Hongarije en sinds kort ook in Nederland.
Noach – Ook een spoorgezin
Vandaag – 5 februari – is het de sterfdag van Erica Noach.
Zij overleed in 1939, op 25 jarige leeftijd. Ze ligt begraven op de Joodse begraafplaats aan het Zandpad.
Erica woonde met haar ouders, Siegmond Noach en Dientje Bino, en haar zus Lijgia op de Willem Arntszkade 35 bis. De familie Noach verhuisde in de jaren twintig vanuit Amsterdam naar De Tuinwijk. Vader Siegmond werkte als ambtenaar (chef de bureau) bij de Nederlandse Spoorwegen.
In het adresboek uit die tijd zien we kruisjes staan bij huisnummers. Dit zijn de bovenwoningen. Onder de familie Noach woonde de familie Spelde, met wie zij bevriend waren. Erica heeft piano gespeeld met de zoon Johan Spelde. Johan wordt later een beroemde Utrechtse organist.
De ouders Siegmond en Dientje zijn vermoord op 31 augustus 1942 in Auschwitz. Zij zaten op één van de eerste transporten, waaruit je kan afleiden dat zij niet behoorden bij de invloedrijke Joodse families in Utrecht. Hun namen staan op het Namenmonument bij het Spoorwegmuseum. Voor hun gedwongen vertrek namen zij afscheid van hun buren Spelde.
Lijgia was toen al vertrokken naar Amsterdam. Zij was typiste. Voor haar vertrek heeft zij mogelijk korte tijd ondergedoken gezeten bij de familie Spelde. Op 16 juli 1943 werd zij vermoord in Sobibor.
Vader Siegmond kwam uit een gezin van acht kinderen. Alle acht werden vermoord in de oorlog, waarvan de meesten met hun gezin. Van één broer overleeft zijn vrouw en twee kinderen de oorlog. Van een zus overleeft één kind de oorlog.
Moeder Dientje kwam uit een gezin van vijf kinderen. Een zus overleed in 1929. Een broer in 1940 in een krankzinnigengesticht in Apeldoorn. Bij dit gesticht vind ik een hele lange lijst met namen van vermoorde mensen. Een andere broer overleed in 1941 in Haarlem en zijn vrouw is vermoord. Haar andere zus werd met haar gezin vermoord.
Eindelijk toestemming
6 september 2023
Twee en een half jaar heb ik op deze verklaringen gewacht. De nieuwe huidige bewoners van Willem Arntszkade 35bis hebben geen bezwaar tegen plaatsing van struikelstenen voor hun woning, voor het gezin Noach.
Deze stenen gaan betaald worden door de NS.
Siegmond Noach, de vader van het gezin, heeft veertig jaar gewerkt bij de spoorwegen. In 1940 werd hij op staande voet ontslagen, omdat hij Joods was.
Ik heb drie verre familieleden gevonden van het gezin Noach. En er bestaat nog één nazaat van de onderburen, die verhalen weet over het gezin Noach.
Eindelijk kan ik de stenen aan gaan vragen.
