Op de stoep van Bucheliusstraat 26 ligt een bijzondere straattegel.
Er staat een gedichtje op.

Nu heb ik die tegel al vaak zien liggen. Ik ben er langs gelopen en overheen gestapt zonder me af te vragen wie deze tegel heeft neergelegd of hoe die daar komt.
De tekst brengt een kleine glimlach.

Nu stond er een artikel in Nieuw030 van Jim Terlingen over deze tegels, die meteen een oproep doet om meer tegels te melden.

Het blijkt een tegel te zijn van kunstenaar Harry van Putten, die vaker dergelijke tegels ’s nachts en onverwachts plaatste, her en der door Utrecht.
De teksten zijn licht en grappig.

In de wereld van ambitie zit ik fluitend op mijn fietsie.

Vrijheid is geen grapje, dat voel je niet dat snap je.

Het bekort een lang verhaal: liefde moeten we allemaal.

Een bijzonder detail is dat er altijd een metalen schroef of roestige veer in zijn tegel verwerkt was. Het waarom is nog altijd niet bekend. We kunnen het Harry niet meer vragen, want helaas is hij in 2017 overleden.

De tegels van Harry van Putten komen ook voor in een documentaire over straatpoëzie.
Onze wijk bezit dus een stukje unieke Stoeptegelgedichtenkunst.
Weer een reden om trots te zijn op De Tuinwijk.

tekst: Nicole Zonderhuis