Deze website is door mij gemaakt (na een opmaat van Carla) en de meeste stukken die erop staan zijn geschreven door mij, Nicole Zonderhuis. Sinds 2005 woon ik op de Melis Stokestraat 10 bis, samen met Harold van Voorst die daar al woonde sinds 1992. Onze kinderen Linde en Marcus zijn hier geboren. Harold is hier destijds komen wonen met zijn ex-vrouw en twee zoons.
Ik heb net als Harold en meer buurtgenoten de HKU gedaan – Hogeschool voor de Kunsten en ben o.a. grafisch vormgever, schrijver en kunstenaar. Mijn werkkamer bevindt zich schuin boven de poort. Tijdens het werk kijk ik zo de Bucheliusstraat in en weet soms beter wat er zich daar afspeelt dan in onze eigen straat.

Ik vind dat we in het bijzondere wijk wonen. Deze huizen lijken toch een bepaald soort mensen aan te trekken; die sfeer belangrijker vindt dan luxe. Liever een krakende houten vloer en houten kozijnen dan luchtdichte kunststof kozijnen en betonnen wanden. Dan nemen we de tocht en gehorigheid voor lief. Ik kom uit een dorp waar iedereen in de straat elkaar kende. We liepen via de achterdeuren bij elkaar naar binnen. Dat heeft me gevormd in hoe ik graag woon – ik ben graag in contact met mijn buurtgenoten. Even een praatje en klaar staan om elkaar te helpen. Dat vind ik vanzelfsprekend. Hoe meer je van iemand weet, hoe makkelijker het is om werkelijk contact te maken. Het is mijn hoop dat de verhalen op deze website anderen inspireren om anders naar hun buren te kijken. Om zich af te vragen wat het verhaal is van hem of haar? En hoelang je buren er al wonen?

Verhalen
Ik hou van schrijven en van geschiedenis. Voor mij vertelt alles een verhaal; dat kan een ding zijn dat ik op straat vind, of een object uit de kringloop, of echt oude artefacten van 2000 jaar oud. Als ik het mooi vind krijgt het een plekje in huis. Het is daarom maar goed dat het grote huizen zijn. Ik speur dan naar het verhaal achter de dingen, het verhaal van een plek en van de mensen die hier wonen of gewoond hebben. Zo heb ik ooit de dorpels verwijderd in huis en alles wat zich daaronder bevond gerubriceerd. Stukjes papier, spijkers en heel veel spelden die gebruikt worden bij het naaien van kleding. Blijkbaar werd mijn werkkamer eerder als naaikamer gebruikt. Ook vond ik hier een geheim verstopplekje in de vloer; een plank was ingezaagd en kon eruit gehaald worden, zodat er net een klein blikje ingezet kon worden met wie weet wat geld voor nood?
Bij de keukenrenovatie lag de vloer open en daar vond ik een leeg kartonnenspijker doosje uit de tijd van de bouw; 1923. Deze heb ik ingeleverd bij het spoorwegmuseum.
Recent vond ik bij het verwijderen van de 3 lagen verf en daaronder 2 lagen behang een prachtig stukje behang. Intrigerend toch? Ik vraag me dan af wie daar ooit naar keek terwijl hij/zij in bed lag.

Geschiedenis schrijven
Hoe bijzonder is het dat de straat waarin ik woon – Melis Stokestraat – vernoemd is naar de eerste geschiedschrijver van Nederland: Melis Stoke (1235 – 1305). Hij schreef vanaf 1290 in het Middelnederlands een kroniek op rijm over het graafschap Holland. Een van zijn werken Rijmkroniek geldt als een van de eerste boeken in het Nederlands. Daarin staat het verhaal over de moord op Floris V. Stoke baseerde zich op geschreven bronnen, getuigenverklaringen en eigen waarnemingen. Hij heeft leren schrijven in het klooster in Egmond waar ook mijn voorouders vandaan komen.
Hij zag in hoe belangrijk het was om dat wat er gebeurde op te schrijven en heeft zelfs tot 500 jaar terug op papier gezet. En niet zomaar, hij zette de geschiedenis op rijm! 

Op mijn website nicolezonderhuis.nl kun je nog veel meer van mijn verhalen lezen over onze inheemse wijsheid en uitheemse zienswijzen.